کد مطلب:5501 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
انفجار نور در قلب تاریکی
به راستی بعثت حضرت رسول صلی الله علیه وآله، انفجار نور در قلب تاریكی ها، فریادی در خاموشی ها و هشداری در اوج غفلت ها بود كه آفتاب نیّر اعظم و فخر بنی آدم، حضرت محمّد بن عبد الله تابیدن گرفت.
حادثه ای بس مبارك كه با مطالعه كارنامه جهان پیش از بعثت، به عظمت و اعجاز این حركت بزرگ و توفنده می توان دست یافت.
قرن ششم میلادی از آن جهت عصر حاكمیت سیاهی و تباهی بود، كه در آن زمان ابرهای متراكم نادانی، سایه شوم و سنگین خود را بر زندگی بشر افكنده بود و جوامع آن روز در تنگناهای اقتصادی و اجتماعی مرگباری قرار داشتند، لیكن سنّت تاریخ و قانون طبیعت و مشیّت حق تعالی، همواره به اثبات رسانیده كه در چنین مقاطع حساس و یأس آور است كه روشنایی و امید از اعماق ظلمت و یأس پیدا می شود و بهار سبز و خرم از دل زمستان سرد و بی جان متولّد می گردد.
در آن عصر بود كه پیام روح بخش بعثت رسول اكرم صلی الله علیه وآله بر كالبد افسرده و مرده جهان دمیده شد كه پانصد سال و به نقلی هفتصد سال از ظهور عیسی بن مریم گذشته بود.
در این فاصله ممتد، كسی به پیامبری مبعوث نگردید.
جهل و ظلم بر سراسر گیتی حكومت می كرد و جنگ نامعقول ایران و روم نابسامانی ها و افسردگی های فراوانی به بار آورده بود.
شاعر دانشمند، نظامی گنجوی چنین ترسیم می كند:
نشد اندر آن مدت دیر باز
به تاج رسالت سری سرفراز
به محراب طاعت قدی خم نشد
كسی در عبادت مصمم نشد
نَزَد كس به راه شریعت قدم
نشد چشم كس تر ز اشك ندم
چنین بود اوضاع عالم خراب
كه ناگه بر آمد برون آفتاب
آری! مشیّت الهی بر این بود كه از گریبان تاریكی، سپیده شكافته شود و آفتاب تابناك نیّر اعظم و فخر بنی آدم، حضرت محمّد بن عبد الله صلی الله علیه وآله طلوع كند [1] .
حادثه ای بس مبارك كه با مطالعه كارنامه جهان پیش از بعثت، به عظمت و اعجاز این حركت بزرگ و توفنده می توان دست یافت.
قرن ششم میلادی از آن جهت عصر حاكمیت سیاهی و تباهی بود، كه در آن زمان ابرهای متراكم نادانی، سایه شوم و سنگین خود را بر زندگی بشر افكنده بود و جوامع آن روز در تنگناهای اقتصادی و اجتماعی مرگباری قرار داشتند، لیكن سنّت تاریخ و قانون طبیعت و مشیّت حق تعالی، همواره به اثبات رسانیده كه در چنین مقاطع حساس و یأس آور است كه روشنایی و امید از اعماق ظلمت و یأس پیدا می شود و بهار سبز و خرم از دل زمستان سرد و بی جان متولّد می گردد.
در آن عصر بود كه پیام روح بخش بعثت رسول اكرم صلی الله علیه وآله بر كالبد افسرده و مرده جهان دمیده شد كه پانصد سال و به نقلی هفتصد سال از ظهور عیسی بن مریم گذشته بود.
در این فاصله ممتد، كسی به پیامبری مبعوث نگردید.
جهل و ظلم بر سراسر گیتی حكومت می كرد و جنگ نامعقول ایران و روم نابسامانی ها و افسردگی های فراوانی به بار آورده بود.
شاعر دانشمند، نظامی گنجوی چنین ترسیم می كند:
نشد اندر آن مدت دیر باز
به تاج رسالت سری سرفراز
به محراب طاعت قدی خم نشد
كسی در عبادت مصمم نشد
نَزَد كس به راه شریعت قدم
نشد چشم كس تر ز اشك ندم
چنین بود اوضاع عالم خراب
كه ناگه بر آمد برون آفتاب
آری! مشیّت الهی بر این بود كه از گریبان تاریكی، سپیده شكافته شود و آفتاب تابناك نیّر اعظم و فخر بنی آدم، حضرت محمّد بن عبد الله صلی الله علیه وآله طلوع كند [1] .
[1] از بعثت تا ولايت، محمّد باقر شريعتي سبزواري.